Përdorimi i apostrofit për të shënuar rënien e ë-së fundore:
te trajtat e shkurtra përemërore më dhe të;
[§ 19 a]
te pjesëza të e trajtave foljore, kur pas tyre vijnë trajtat e shkurtra përemërore i, u, ia, iu, ja, jua, ua ose pjesëza u e trajtave pësore-vetvetore të foljeve.
[§ 19 a]
Shkrimi pa apostrof i trajtave përemërore ma, ta.
[§ 19 a shën.]
Përdorimi i apostrofit pas pjesëzës mohuese s dhe pas përemrit ç.
[§ 19 b]
Shkrimi pa apostrof i përemrit të pakufishëm çdo, i përemrit pyetës çfarë dhe i fjalëve të formuara prej tyre.
[§ 19 b shën.]
| Përdorimi i apostrofit tek nyjat të, së me kuptim pronor në rasat e zhdrejta të emrave i ati, e ëma.
[§ 19 c]
Mospërdorimi i apostrofit kur ë-ja fundore e patheksuar ndiqet nga një fjalë që fillon me zanore.
[§ 20 a]
Mospërdorimi i apostrofit te fjalët që mbarojnë me a, e, i, kur ato ndiqen nga një fjalë që nis me zanore.
[§ 20 b]
Mospërdorimi i apostrofit në vetën e tretë njëjës e shumës të përemrave vetorë të thjeshtë (pa parashtesë), kur vijnë pas një parafjale.
[§ 20 c]
Mospërdorimi i apostrofit te trajtat e përemrave pronorë që nisin me s ose t (sime, tim).
[§ 20 ç]
|
|